در حال عبور از خیابان منتهی به دبستان دهخدا بودم که زنگ مدرسه به صدا در آمد و عباس که آن زمان کلاس پنجم بود همراه با دانش آموزان ازمدرسه خارج شد او با دیدن من به طرفم آمد . پس از احوال پرسی سمت منزل راه افتادیم . هنگام گذشتن از خیابان سعدی ، گروهی از کارگران را دیدیم که در حال کندن کانال بودند . در میان کارگران پیرمردی بود . پیرمرد آن گونه که باید توانایی انجام کار را نداشت و بعدا معلوم شد که به ناچار برای گذراندن زندگی خود و خانواده اش کارگری می کند . عباس با دیدن پیرمرد که به سختی کلنگ می زد و عرق از سر و رویش می چکید توقف کرد .

عباس لحظه ای ایستاد سپس نزد پیرمرد رفت وگفت :« پدر جان ! باید چند متر بکنی ؟» پیرمرد با ناتوانی گفت : سه متر، به گودی یک متر .

عباس بی درنگ کتاب هایش را به پیرمرد داد و از او خواست کلنگ را به او بدهد و در گوشه ای استراحت کند . عباس شروع کرد به کندن زمین . من با دیدن این صحنه سخت تحت تأثیر قرار گرفتم بیلی را که روی زمین بود برداشتم و در خاک برداری به عباس کمک کردم . پس از یک ساعت مقداری را که پیرمرد میبایست حفر می کرد کنده بودیم از او خداحافظی کردیم و به منزل رفتیم .

از آن روز به بعد هر روز پس از تعطیل شدن مدرسه عباس را می دیدم که به کمک آن پیرمرد می رود .

این کار او تا پایان حفاری و لوله گذاری خیابان سعدی قزوین ادامه داشت.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: